23-üçüncü Palata(yarımçıq romanım)

Açılan Gözlərim.
Hər şey həyatıma qoyulan nidaların və çox sevdiyim insanı itirməyimlə başladı.1 gün işıqlar sönmüşdü mən isə evdə tək idim.Qapı döyüldü.Düzü işıqların sönməyi və havanın qaranlığ olması məni qorxuzmurdu, məni həyəcanlandıran qapının bərk və aramsız döyülməsi idi.Qapını açdım bu isə xoş sürpriz olmuşdu, çünki gələn mənim çox sevdiyim insan mənim xalam idi.Mənim onu sevməyim isə bəlkədə onun mənə göstərdiyi isti münasibət idi və yeganə xalam o idi.
-Salam xala sən idin?Xoş gəlmisən.
-Salam ömrüm.Hə mənəm Ləman.
-Ləman şahmatı gətir oynuyaq.
-Necə xala?Nə şahmat?(təəccüblü gəldi sizədə düzdü elə deilmi?mənədə çox təəccüblü gəlmişdi,şahmat mənim ən çox sevdiyim oyun idi bəlkə buna görə bunu istədi?Ama bunu içəriyə girən kimi niyə?Üzünə bu danışdıqlarımı demədim)
-Şam işığında da olsa gəl oynuyaq
-Yaxşı xala.
Oynamağa təzə başlamışdığ ki,
-Ləman, ömrüm içim yanır qoy su içiim
-Otur xala mən gətirərəm.
-Yox qızım özüm gətirəcəm.
Xalam təzəcə mətbəxə getmişdi ki, 1 dən zəng gəldi,zəng eliyən isə mənim atam idi.
-Alo
-Alo qızım mənəm atan.
-Hə ata?
-Ləman, qızım bilmirəm necə deyim bu mənə də çox ağırdı ama....
-Nə olub axı ata?Niyə səsin həyəcanlıdı?
-Qızım...(sükutluq hökm sürdü...) qızım dünən xalan bizə gələndə qəzaya uğrayıb rəhmətə gedib.
-....
-Alo Ləman qızım, alo alo qızım...
...Bəli bu nöqtələr həmin an heç kimin yerimdə olmasını istəməzdim.Allah niyə belə edirsən axı?Niyə sevdiyim insanı mənə çox görürsən axı?Niyə?Niyə?Sənin belə xoşuva gəlir?Nolardı ki, ona yazdığın taleyi nöqtəylə yox vergüllə əvəz edərdin Niyə axı?Niyə məni öldürmürsən əzablar xoşuva gəlir?
Bunları isə həmişə içdə dedim çünki gördüyüm xalamın ruhu mənim ruhu xəstəliyimə səbəb oldu, evdəkilər isə bi gün məni dəli olduğumu qərara alıb dəlixanaya göndərdilər.
-Ay sağol qızım, geyin bu ağ xalatı indi əlivi çiyinlərivə qoy ay sağol
Məni burda süni təbəssümlərlə düzülmüş həkimlər qarşıladı, onların gülməyi bilmiyinki mənə yazıqları gəldiyindən xoş sifətlə qarşılamaq istəyidi yox sadəcə olarıda bilmək lazımdı ki, olarında çörəyi biz dəlilərdən aslıdı biz olmasaq olar burda olmazlar.Məni bir palataya gətirdilər qapısının üstündə isə 23 yazılmışdı.İçəriyə girəndə heç kimin nəzərinə, baxışlarına tuş gəlmədim buda normal idi axı içərdəkilər dəlilərdi.Digər otaqda həkimlər gündəlik dəlilərin ağıllması ümidi ilə test keçirirdilər ama bunun bəhrəsini görmürdülər həmişə boş.Günlərimi bu balaca palataya həsr olunacağn düşünəndə bir azda dəli olurdum dəliin bir azda dəli olması qəribə səslənsədə bu belə idi.Hər gün eyni üzlər çox bezirdim.Səhər həmişə məni süzən heç vaxt oyuncağından ayrılmayan 13 yaşdı uşaq mənə yaxınlaşdı.
-Salam, adım Ceyhundu al bu oyuncağı sənin olsun.
Mən həmin dəqiqə susdum, gördüyüm günnən oyuncağından ayrılmayan uşağın birdən bu hərəkəti qəribə idi,bəlkə içəridə tək qız olduğum üçün dəqiq bilmirdim.
-Al bunu, mən artıq böyümüşəm al götür bunu al, al.
Ceyhunun təkrar təkrar al-al deməsi məni özümdən çıxardırdı hamını başımdan elədiyim kimi onuda başımdan eləmək üçün oyuncağı götürdüm.Günün çox vaxtı yaxınlıqdan qışqırığ səsləri gəlirdi.Daha sonra Ceyhuna haqsızlıq elədiyimi fkirləşib onun yanına getdim, yanında oturan kimi isə ona ilk bu sualı verdim.
-Sən necə olub bura düşmüsən?
-Mən...Mənim..Bizi
Bunları demişdiki o ağlayıb başqa tərəfə getdi.Sbahsı gün isə o özü mənə yaxınlaşdı.
-Mənim anam gözəl olub.Bizi əmim saxlıyıb, səbəb isə atamın 1992-ci ildə Qarabağda gedən döyüşlərdə itirməyimiz oldu.Əmim bizə arada baş çəkirdi.1 gün onun içkiyə qurşandığını gördük, çox içməkdən əlavə narkotikədə qurşanmışdı.Onun arada gəldiyi günləri isə artıq hər gün əvəz edirdi.1 dəfə o anamı qırağa çəkib evi satacağnı didi.Anam isə oevin atamdan qalan tək varis olduğunu və satmayacağnı didi.Mənim onda 11 yaşım var idi.Onlar mətbəxtə söhbət edirdilər, az keçməmişdiki əmimim söyüşlərin eşidirdim, çox pis söyürdü anam bu söyüşlərin qarşısında isə ona yalnız bir şillə vurmuşdu ki, bu əmimi daha da qıcığlandırdı və mətbəxdə ki, bıçaqla anama 9 bıçaq zərbəsi vurmuşdu.AAAAAAAAAAAAAAAAAAA.Qan qan qan axırdı dayanmırdı.
Pis olmuşdum çünki artıq Ceyhun ağıyırdı.Əlimi gözlərinə toxundurub yaşlarını sildim birdən isə qırağdan qulağma həkimlərin pıçıltısı gəldi.Yazıq yəqin yenə kiməsə taleyin danışır, özü həmin anları yadına salır, artıq iki ildiki o belə edir. təzə gələn dəliyə öz oyuncağın verir sonra isə ona taleyin danışır.Bu anda isə Ceyhun danışmağa təzdən başladı.
-Heçnə edə bilmirdim.Ən pisi isə sonradan başlandı məhkəmədə hadisəni danışanda əmim anamı fayişə kimi qələmə verdi, hardan tapdığını bilmirdim ama bir neçə adam gətirmişdi özü ilə şahid kimi.Onlar anamla yatdıqlarını deyirdilər ama mən onların bizə gəldiyini heç vaxt görməmişdim.Sonra hakimə əmim mənim dəli olduğumu dedi.Heç kimim yox idi.Anamla atam bir birlərini sevəndə ailələri razı olmamışdı.Onlar isə qaçıb gizlin evlənmişdilər.Əmimdə belə etdiyindən təkcə onunla danışırdıq.Başqa heç kimim yoxuydu.Mənə isə dəli talonu verdilər.Və sonra bura.
Məni sanki susdurmuşdu Ceyhun.
-Bəs sən?Sən necə oldu ki, bura?
Onun danışdığı bu hadisədən sonra öz vəziyətimi danışmağa utandım, ama danışdım.
-Mən ruh görmüşəm öz xalamın ruhunu bunu isə evdə ruhu xəstəliyim kimi bilib məni bura göndərdilər.Birdən yenə qışqırığ səsləri qulağı dağıdırdı.
-Bəs bilmirsən o qışqıran kimdi?
-Adı Elçindi.
-Niyə qışqırır?
-Atasını, anasını gözünün qabağında baltalıyıblar.
--Necə?
-Atası mafiyaya işləyirmiş.Bir gün nə səbəbdən olduğunu dəqiq eşitməmişəm ama bir gün evlərinə gecə vaxtı mafiyanın adamları gəliblər, yatan vaxtı olub,Elçin isə narahatçılığınnan yata bilmirmiş.Otağnın qapısı açıq olduğunnan qarşıdakı atasıglin yatdığı otağı görürmüş.Birdən mafiyanın adamları onlar yatan yerdə atasını anasını baltalıyıblar.Yekə olmağına baxma həmin vaxt qorxduğunnan səsi gəlmirmiş hətda bir cingilti belə.Adamlar gedəndən sonra qarşısında valideyinlərinin tikələrini görüb durmadan qışqırırmış.İndidə ona görə qışqırırki elə blirki o qışqırığna kimsə gəlib onları xilas edəcək.
-Bəs o küncdə duran oğlan həmişə kitab oxuyur, kitabını götürəndə isə qışqırır.Niyə axı?
-Toğrul.Hə hə o elədi ancaq nəsə öyrənir ama testlərdə birinədə düzgün cavab vermir.Burda hər gördüyün dəlilər əslində özləri suallara cavab vermək istəmirlər.Onun atası anası yoxdu bacısı saxlıyırmış.Bacısı ailə qurandan sonra onuda özü ilə aparıb.
-Bəs o niyə burdadı?
-Bacısı ailə qurandan 1 il sonra öz ərinin bədənini yeni bədənlə əvəz edirmiş.Gündə bir kişiylə yatırmış.Uşaq olmasına baxma qeyrətli uşaqdı buna görə bacısını yatdığı kişiylə bıçağlıyıb.Yaşı çatmadığınnan belə hərəkətinə görə onu bura göndəriblər 18 yaşında türməyə aparacağlar.
-Onun yanına gələn kişi kimdi?
-Bacısının əri....Blirsən burda bəzi uşaqların ailələridə var sadəcə onlar çölə çıxmaqdan qorxur.Elçin qorxurki çölə çıxsa onuda mafiyanın adamları öldürəcək,mənim isə heç imim yoxdu.
Nəsə bilmirəm ama bu danışdıqları faciyə idi ama mən sıxılırdım.Hələ neçə belə uşaq var idi həyatı faciyə idi ama mən sxılırdım.Bezirdim bu nədi həyat deyil sanki chənnəmdə ən çox əzab çəkdiyin faciələri sanki sorğuda bir daha gözvün qabağına gətirirlər.Bu sözlərinə baxmıyaraq burda qalası fikrimdə yoox idi mənim.Sbahsı gün test sorğusunda ənim növbəm idi hamısına düzgün cavab verdim həkimlər sevinirdilər, daha sonra ilkin müayinədən sonra məni evə buraxdılar.Mən orda qala bilməzdim bir tərəfdən həyatımın həyat olmadığnı və kor olduğumu gördüm bir tərəfdən isə ora sanki mənim mühitim deyildi.Evə gələndə hər şey ilk vaxtlar gözlədiyim kimi oldu, evdəkilərin yalandan qorxduqları təbəssümlə qarşılanırdım.Hər gün qohumlar mənə baş çəkirdi mənim fikrim isə inanmasamda danışılanlarda qalmışdı.İlk günlərdə çölə çıxmağım çətin idi.Bütün günü evdə idim, dəyişən anamla atamın hər kiçik şeyə görə bir biriylə yola getməməsiydi.Çox vaxt mübahisələri isə mənə təsirindən qorxub qapı arxasında edirdilər.Sabahsı gün mən həyətə düşdüm.Hər kəsdən çəkinirdim, çətin idi mənə.Çünki baxışımda ünsiyətimdə dəyişmişdi çox danışmırdım.Hər tanış küçədə isə qonşu qadınlarının"a hə o qızdıda Allah özü kömək olsune, yazıqdı" kəlmələri məi evə qaçırdırdı.Daha sonra həyətə düçməyim adi hala çevrildi, evdə isə artıq mənə bir şey olmasından qorxmuyan valideyinlərim səssiz mübahisələrini qışqırığlarla əvəz edirdi.Küçələrdə dəyişmişdi, bəlkə mən bunu görməmişdim ama hər məhlədə küncdə duran oğlanlar məni görən kimi"uff nə bomba şeydi, gözəl bura bax" atmacalarıda adamı cana gətirirdi.Söz atmıyanıarın baxışlarında isə məni öz altlarında görmək istəyləri dururdu, qəribəsi onda idi ki, dostları arasında qeyrətdən danışan oğlanın bacısı öz dostuyla görüşürdü,marşutlarda gözləri şorla dost olmuş kişilərin mənə al atmaları məni hamıdan qaçırdırdı, bəlkə öz qızları başqa marşutda hansısa oğlanın ağzına girib bu dəqiqə.Bir gün isə gündüz həyatının mundarlğını görüb gecələr düşməyi qərara aldım, gecə çıxanda isə çox gəzə bilmirdim.Gecə həyatı sürən sərxoşların atdığı və dediyi sözlər isə dəhşət idi, hər gecə çıxan qıza isə fayişə kimi baxırdılar, olsada olmasada.İnanmazdım ama artıq dəli axtarışına çıxmışdım, necəki dəlinin dilindən dəli anlıyardı.Çox nadir halda olsada istədiyim dəliləri tapırdım, ama onlara yaxınlaşanda qeyri-normal kimi baxıb məndən uzaqlaşırdılar.Onlarıda başa düşmək olardı axı illərlə onu saymıyan insanlardan birdən ona yaxınlaşması anarmol kimiydi.Belə olduğunu görüb çölə çıxmamağmı qərara almışdım.Bir gün otağmın qapısını atam döydü.dediyim kimi görmək arzusunda olduğum şeyləri əlim üzüləndən sonra görməyim qəribə idi burda mənə qəribə gələn isə atamın qapını döyüb icazə istəməsiydi.
-Qızım olar?
-Buyur...
-Qızım...
Onu bu qədər mülayim görməmişdim blinirdi ki, o mülayimliyin arxasında nəsə durmuşdu.
-Qəzəm bilmirəm sənə necə diyim ama inan sənin yaxşılığvı istəyirəm.Sənin çətin vaxtların çox oldu, artıq bu evdə şadlığın olmasını istəyirəm.
Danışırdı ama mənə hələ nəsə çatmırdı.
-Bu yaxınlarda sənin hərin olacağ.Müdrimin oğlu İlqar səni çox bəyənib.Nə deyirsən sənin qərarın?Ama inan sənin yaxşılığun üçündü.
Qəribə səslənirdi çünki mən hiss edirdim artıq qərarların vermişdilər, sonra isə yaxşılığa qalanda görəsən işdə vəzifəsin qaldırmaq üçün deyir yoxsa doğurdan bunu istəyir?
-Gəlsinlər.
-Onda hazırlaş demişəm iki gündən sonra gəlicəklər.
Dediyim kimi söz-söhbət istəmirdim çünki bilirdim qərarları özləri vermişdi.
2 gün ancaq otağımdan çıxmadım.Qapı döyüldü onlar idi.Gəldiklərinnən yarım saat keçmişdi məqamı yetişirdi.Mən hamama keçdim, güzgünün qabağında durub özmə baxırdım.Bilmirəm niyə ama artıq mənə dəli kəlməsini eşitmək istəyirdim.Bu gözəlliymə görə?Ortada xoşü gəlməy olmadığnı bilirdim çünki bu bir müddət idi briliyant sənin olandan sonra kimlərəsə görə parıldasada sahibi üçün artıq parlaq olmurdu.Əlimi qayçıya atdım və saçlarımı dibindən kəsməyə başladım. keçəl edəndən sonra ülgüclə üzümü kəsik kəsik elədim.Qansızlıqdan ağrıları o qədər hiss etmirdim qarşılarına çıxanda isə
-Bu nədi?Bu manyakdı ki, dlidi bu üzünü bağlıyın baxa bilmirəm ürəyim bulanır, durun İlqar durun getdik durun başı xarabdı ki....
1 müddət sonra isə
-Ay sağol qızım gey bu ağ xalatı əlivi çiyinlərivə qoy ay sağol.
Yenə qarşımdakı qapının üzərindəki yazı 23-üncü Palata.

Qorxu

Sevincimin həddi hüdudu yox idi otaqda isə ilk gün kimi Ceyhun testlərə səhv cavab verirdi. bir şey dəyişmişdi otaqda qışqırığ səsləri gəlmirdi aramızda Elçin yox idi.Mən indi bunu düşünmürdüm yəni səbəbini bilmirdim ama mənim fikrim tamam başqa bir yerdə idi.

Əsarət altında azadlıq.
Bu gün o çox qəmgin.Gözlər isə yanındakı meyidə baxa-baxa fikirlərdə.İndi o xəyala dalıb?Yoxsa çarəsizliyini büruzə verir?Sir-sifəti qan içində.Niyə ona yazılan başqa cür yx belə oldu?Hadisə belə olmuşdu.Bir gün işdən qovulan evə tez gəlir, onun işdə bu qədər qırğınından sonra evə gəlincə sanki başına bir qaynar udan da betər qaynar su tökdülər.Yataqda arvadı və dostu iş başında.Bu isə onlara baxıb nə edəcəni ilmir, nə etsin?Dostunu döysün?Ya arvadına sillə vursun?axı Nə etsin?Yox türmə həyatı çox çətindi, istəmirəm azadlığml əlimdən alsınlar, yox 30il zindan arxasında çürümək istəmirəm.B fikirlər hamsı hamsı dağıdır onu.Yox qorxuram türməyə düşüb Aftaritet əlindən öpməkdən.Arvadı isə dostu ona yazıq-yazıq baxmaqda, sanki bilmiyərəkdən bu yaxınlıq baş verib.Hər kəs kimi olarda bir şeyi edəndən sonra peşman olublar çünki münasibət qurulanda ağılları başlarında olmayıb bir qarış havada olub.Neyləsin zibilə qalmış bu 30 ili niyə orda keçirim?Qəzəb bu fikirlərə hakim bıçaq qarın deşməkdə idi oda bunu eləməkdə.Heç özüdə bilmədən 10 bıçaq zərbəsi endirir arvadı sə özünnən gedir.İndi həminki fobya meyidlə birgə yaxındakı polis məntəqəsinə girir.Elə heçnəyi araşdırmamış necəki bəzi insanlar kimi heçnəyi bilmor ama bilməyindən danışır polislərdə eləcə məhkəmə və türmə həyatı.Hər şey tam əksinə oldu.Onun eədiyi həkət qeyrət hərəkəti onun atmosferinə uyğun olmasa da içəridə yatanların çoxsu buna görə zindandadır və heçdə gözləmədiyi hörməti qayğını, dəstəyi ona burda Aftaritetinə kimi hamısı göstərirdi sanki o kal o birilər əl altılar.İndi isə o burdan çıxmaq istəmir, çünki o yaxşı bilir daha ona çöldə əvvəli hörmət olmuyacaq o isə orda tam əksinə.
Mənim bura qayıtmağımında əsl səbəbi bu idi.Testinnən sonra Ceyhun üzü təbəssümlü mənim yanıma gəldi.
- Salam, xoş bir daha xoş gəldin
- Darıxmışdım sənin üçün balaca
- Eee balaca demə, axrı ağlım çoxdu.
- Hmm...
- Burdan gedib gəlməyividə bilirəm.Bəzən qarşındakıların sənə Azərbaycanlı olmağları şübhələndirir sanki danışdıqları dil başqa adı isə Kənan, Mahmud, Aysel və ya başqa.
- Məni yandıran o deyil, məni yandıran bu yaşıma gəlmişəm ama qohumlarmın, ailəmin üzlərini tanımamışam...Nəysə ama doğurdan sizi üçün darıxmışam.Bəs içərdə Toğruldan başqa Elşini görmürəm niyə axı?
- O artıq yoxdu aramızda.
- Necə yəni?Nə olub?
Bunu demişdim ki içəri həkimlə bir kişi girdi.Gələn kimi Toğrulun yanına gəldilər.Toğrul başını aşağı əyib dayanmadan ağlayırdı.Bu o bacısının əriydi ama mənim fikrimdə Elçinin məsələsi qalmışdı.15 dəqiqə sonra həkimlə həmən kişi otaqdan çıxdılar.İçərdə bizdən başqa heç kəs yox idi.Biz içəri həkim və ya başqası girəndə susurduq.
- Balaca danışda.
- Məndə onun burdan qaçmağınnan sonrakı hadisəni həkimlərin danışığından eşitmişəm.Olara Müstəntiq danışıb.
- Nə qaçmaq? Nə müstəntiq?
- Sən burdan çıxan günün axşamı o mənə gecə burdan qaçacağnı dedi.eyəsən qorxularna qalib gəlmişdi çıxmaq istəyirdi.Ama onu burdan nə müayinəçıxardardı, nədə testlər.
- Niyə axı?
- Səncə gələn günnən qışqıran adama kim inanardı birdən?İnanmaq o yana başqa bir şeydə varıydı.
- Nə?
- Sən ata və oğul hekayəsin eşitmisən?
Ata və oğul.

İslam adında bir gənc olur.Heç kimlə yola getmir, hamıynan dalaşır özünü çox qəribə aparır.Onun bu hərəkətləri üzdə olsada bəlkə ama ailəsini narahat edir.Bir gün atası ona yaxınlaşıb bunu deyir:
- İslam, oğlum niyə beləsən axı?Niyə belə edirsən?
- Nə edirəm axı ata?Nə istiyəcəm ki?Hər gənc uşaq kimi maşın istəyirəm.
- Oğlum əgər sən mən nə desəm onu etsən səndə maşın görəcəksən.
- Yaxşı ata qoy sən deyən olsun.
Beləcə doğurdan da günlər keçir İslam təmiz dəyişir, o ancaq evdəkilərin sözüylə oturub durur.Və bir gün aşın almaq vaxtı gəlir.Bunu öz atasıda hiss edir.İslam atasına yaxınlaşıb:
- Ata, bir maşın görmüşəm həm ucuz həm də yaxşıdı onu istəyirəm
- Atası isə:
- Maşın?Bax oğlum mən sənin yaxşılığvı istəyirəm ona görə sənə maşın olmaz.Bax dostlarvı yığarsan gəncsən avariya edərsən sora biz nə edərik sənsiz?Ona görə almıram
Bunu eşidənnən sonra İslam vəziyətin təsəvvür elə aldandı.Həm etibarda, həm istəyində.Və yenidən əvvəlki kimi olmağa başladı...
- Elçində yaxşılaşırdı ama həkimlər ona günnən günə daha da pis olduğunu deyirdilər.
Mən indi onu yaxşı başa düşürdüm.
- Bəs o neylədi?
- Plan qrub qaçdı.O gecə mənə yaxınlaşdı və mənnən qaçması üçün kömək istədi əndə razılaşdım.Çünki ou nə mən nədə başqası saxlıya bilərdi.Gecə 3 olardı.Birdən o qışqırmağa başladı.Məndə qışqırırdım.Gecə növbəsində olan həkim əlində sakitləşdirici ilə ona yaxınlaşdı oda mənimm onuN çiynini dişlədiymi dedi.Həkim onun xalarını açanda Elçın cəld həkimin boğazıyla,ağzınnan yapışdı.Ağzını tutub həkimin əlindəki yatızdırıcı iynəni onun boynuna saldı.Həkim elə anında uyudu.Dəhlizə çıxanda məndən, birdə içərdə olan iki nəfərdən gəlməni soruşdu mən getmək istəmədim.Amma o iki nəfər qaçdılar.Bilmirəm necə oldusa pəncərədən baxanda o rahat şəkildə gedirdi.Yəqin aşağdakı növbətçi onun həkim olduğunu zənn edib, yada yuxuluyub.
- Sora nə oldu?
- Sorasın həkimlərin danışığından eşitmişəm.O burdan evlərinə yox atasıynan , anasının qərbirin yanına gedib..Qəbirsanlığda gecə növbəsində olan qarolçu onu buralıqda neçə gün gördüyünü deyib.Sora daha oralıqda görsənmyib.Onu soralar öz evlərində görüblər.Bir gün küçədə ona bir kişi yaxınlaşıb atasının dostu olduğunu deyib.Oda əvvəlcə çəkinib.Atasının dostu onu evlərinə aparıb.Onu öz evlərində yaşatmağa qərara gəlib, bəlkə belə səhvlərini düzəldə bilərdi.
- Nə səhvi?O nə edib ki?
- Sən demə atasını bu işlərə onun dostu qurşandırıb.Ama oğlunnan istifadə etmək ağlına gəlmiyib.Müstəntiqə belə deyib.Bir gün telefon danışığında atasının dostunun söhbətini Elçin eşidib.Elə həmin a ordan qaçıb.Evlərinə getmirmiş, küçələrdə qalırmış.Son vaxtlarında isə özünü qəribə aparırmış.Gedə-gedə yolda tez-tez arxaya çönürmüş,kimsə ona yaxınlaşanda qaçırmış.Bir müddət sonra atasının dostu onların evlərinə gəlib.Elçin otağında olub.Atasının dostu onun otağına yaxınlaşanda qırılan şüşə səsini eşitdiyin deyib.Qorxusundan Elçin özünü aşağı atıb.
- Yazıq, uff bu nədi e.
- Salam Ləman,
- Salam Toğrul.
- Sənə ELçini danışdı yəqin?
- Hə Toğrul danışdım-Ceyhun dedi.
Birdən otağın qapısı açıldı təzə iki nəfəri gətirmişdilər.ir qız bir oğlan idi.Oğlan təxmini mənlə yaşıda oxşayırdı.

Hər şey bir-birinin təkrarı.

Pessimist bir oğlan valideyinlərinə gündəlik şablona çevrilmiş həyatından bezdiyini deyir.Və onlara başqa ölkələrə getmək istəyini deyir.Valideyinləridə bəlkə onu bu səfərlər dəyişər fikiri ilə yola salır.Oğlan Amerikaya gedir.Bəlkə ona lazım olan .eylər burda var...Düzdü varıydı yeni-yeni binalar,yeni insanlar ama bir müddət sonra burdan da bezir və başqa ölkəyə gedir orda da eyniylə təkrar olunur.Bu səfər evi üçün darıxır və evlərinə gəlir bir müddət sonra evlərinnən yenə getmək istəyir.
Məimdə hətaım bu cür olmuşdu, əvvəlcə bura gələn də evi istədim, sora evdə buranı istədim və indi burda çürüyəcəyimi bilib yenidən çıxmaq istəyirdim bu səfər isə başqa cür.Bəlkə öz dünyamızın sakinlərini bir yerə yığmaqla, burdan çıxıb bir yaşayacağmızı düçünürdük.Günlər keçdikcə bu fikirlər ağlımıza sərf edirmiş kimi başqa .eylər düşünmürdük ancaq bir olmağmızı fikirləşirdik.Elə günlər olurdu ki, gecələr səhərə kimi fikirləşirdik.Təzə gələnlər isə bacı qardaş imiş.Olar bizlə heçdə münasibət qurmurdu.Ama günlər keçirdi və onlarda bizə yaxın olmağa başlamışdılar.

Şir və dovşan dostluğu.

Bir gün meşəyə zoorparkdan adamlar gəlir.Gəlməklərinin səbəbi isə burda nə qədər heyvan varsa hamısını aparmaq idi.Bunu sanki hiss edən heyvanlar hamısı gizlənməyə başlayır.Ama iki heyvandan başqa hamısına çifayda.Heyvanların hamısını tutullar ama necə olursa bir dovşan və bir çir meşədə qalır.Bu böyüklüyündə meşədə ikisidə avara avara gəzirlər.Şir əsəbləşməyə başlayır.Axı daha dovşandan başqa canlı qalmamışdı.Ac olanda isə şirə yaxın durmaq qeyri mümkündür.Dovşan isə öz kefində ancaq bitkilərlə qidalanır.Beləcə günlərin keçirdir. ama şir dözə bilmir.Bir gün elə olur ki, bunlar qarşı qarşıya gəlirlər.Şirin gözləri dovşanı iri bir ət parçası kimi görür.Və dovşana onu yeyəcəyni deyir.Dovşan isə ona:
- Gəl ye ay şir bəs sonra?-deyir.
- Nə necə sonra?Mən səni parça-parça edəcəm.
- Sən düz etmirsən sonrasını düşünmüsən?Bax məi yesən bu meşədə tək qalacağsan.Tək qaldıqca isə tənhalıq səni parça-parça edəcək,əzabla öləcəksən.Məni yeməsən həm yaşayacaqsan həmdə dost qazanacaqsa.
- Bəs mən acmışam axı?
- Bu boyda meşədə oxlu yeyiləsi başqa meyvələr bitkilər var olarla qidalan.
Şirdə dovşanın haqlı olduğunu görüb bitkilərlə, meyvələrlə qidalanır dovşana isə dəymir.O artıq taleyi ilə barışır.
Beləcə təzə gələn uşaqlarda özlərinin taleyləriylə barışırlar.Bizə yaxın olurdularda.Oğlanın adı Nicat idi, qızın Aygün.Olarla söhbətimiz gecələriin birində birlikdə yaşamaq fikirlərimizi bölüşəndə bizlərə qoşulmaları oldu.Mən:
- Bəlkə öz dünyamızı quranda bizə rahat olar, hər kəsdən qaçarıq.
Birdən Aygün
- Hara qaçsan orda olardan yenə var dedi.Bu söz bizə təsir etdi.Hətda elə ki, biz fikirimizdən daşınmaq istəyirdik.Və bunu dedikdə.Birdən Nicat:
- Görürsüz demək siz öz dünyavızı qurmağı fikirləşməmisiz, tez yorulduz fikirdən tez yayınırsız.GƏRƏK SƏN MƏQSƏDİN VARSA ONA ÇATMAQ ÜÇÜN ÇAPALAYAN VAXT SƏNƏ MƏQSƏDİVƏ QARŞI DEYİLƏN FİKİRLƏRİ SƏNİ SÖYÜRLƏRMİŞ KİMİ QƏBUL ET VƏ HEÇ KİMƏ QULAQ ASMA.Bunu demişdiki o üzünü çevirdi və gözlərini yumdu.Mən səhərəcən yatmadım.Necə oldu bunlar dünyamıza girdilər.Axı o qədər böyük bir .eydə olmadı axı.Səhər duranda Ceyhun ağlayırdı o Aygünə həyatını danışırdı.Toğrul yenə nəsƏ oxuyurdu.Nicat isə pəncərəyə baxırdı.Mən ona yaxınlaşdım.Yanında oturdum.
- Nicat mən sənə bəyaqdan baxıram eyni yerə baxırsan niyə?
- HƏR DƏFƏ BELƏ OLUR.DÜŞÜNÜRSƏNKİ QƏFƏSDƏSƏN,BUNA GÖRƏ AZADLIĞA CAN ATIRSAN,AZADLIĞVI TAPANDA İSƏ YENƏ AZADLIQ İÇİNDƏ AZADLIQ AXTARIRSAN.
- Axı insanl...
- O SƏNDƏDİ.SƏN AXTARDIQCA İSƏ AZADLIQ SƏNƏ DAİMA QAÇACAQ KİMİ GƏLƏCƏK.BUNA GÖRƏ SƏN ONU HƏR DƏFƏ DAYANMADAN TƏQİB EDƏSSƏN.ƏGƏR QAÇMAYIB YERİNDƏ DURSAN ONUN VARLIĞINI HİSS EDƏCƏKSƏN. Birdən palatanın qapısı açıldı,kiminsı yanına gəlmişdilər deyəsən.
= Odur Ləman orda -həkim deyib gələrək məni görüş otaqlarınnan birinə apardı.Gələn atam idi.Bilmirəm nədənsə ama bura gələnnən sonra valideyinlərim heç yadıma düşmürdü.Uşaqlığda mənə kimlərsə deyirdi"atasız, anasız qalmaq olmaz" sözləri mənim üçün keçərli deyildi çünki bu düz fikir sayılmır.Hər halda insan öz dünyasına düşəndə ona sərf edəcək .eylərdən başqa heçnə onu maraqlandırmır.Yada darıxırıq deyənlər öz özladları olanda niyə gedib öz valideyinlərinə baş çəkməyə ərinillər axı uşaqlığı dəyişib böyüklüylə əvəz olunsada xasiyyət qalır.
- Xahiş sizdən onu üzəcək sözlər demiyin yada ona pis təsir edəcək nələrisə yada kimlərisə yada salmıyın-həkim atama dedi və qapının arxasına keçdi.
- Yaxşı,qızım ömrüm necəsən?
Mən atamı birinci görürmüş kimi mimika ilə oturmuşdum.
- Ləman mənəm atan tanımadın qızım?Niyə susursan?
- FUUff UFFF
- Heç olmasa keçən səfərlərdə nəsə dillənirdin ama indi susursan,bəlkə səni bura atmağımda günahkar bilirsən məni yox inan bunu sənin yaxşılığun üçün etmişəm.Hə bəlkə ana üçün darıxmısan onu bura gətirə bilməzdim,sənin bu halıvı görüb dözə bilmir.Anan demişkən sənə pis təsir etməsini istəmirəm ama xəbərin olsun deyə deyirəm biz artıq ananla ayrılmışıq.
Mən ağlamağa başladım,səbəbidə var idi.
-.... qızım danışmıyacağsan?ağlama niyə ağlayırsan ananla səndə görürdün bir birimizi başa düşmürdük inan bu çox yaxşı oldu ikimiz üçündə.
Atam bilmirəm özünü müdafiyə edir ya özünü mənim gözümdə düzgün mövqe tutması üçün çalışır ya nədisə ama bu belə deildi.Düzdü anam danışırdı, söz-sohbət olurdu ama günah anamda deyildi.Atam ya gec gəlirdi,yada nəisə iş görürdü anama demirdi.Anam başqa yerdən eşidəndə əsəbləşirdi,həmdə atamın işdən gəlib ona həyat yoldaşı kimi yox sadəcə yeməyini.çayını verən qulluqçu kimi baxmağıda anamı özünnən çıxardırdı və çox vaxt əvvəl birlikdə nişanlı holan,evləndiklərinin ilk günlərindəki çəkdirdikləri şəkillərə baxırdı.Belə olur hər sevgidə belədi və sevglilərin dörd ən isti çağları olur.Birincisi-təzə-təzə tanış olanda,ikincisi-nişanlananda,üçüncüsü- evliliyin ilk günlərində,dördüncüsüdə-ilk uşaq doğulanda.Artıq qıx aşına gələndə isə xəyanətə başlanılır,çox gümanki atamda da belə idi.Çox ailədə ata ananı evin büdcəsinnən uşağına pul verməini pisləyir,ana ürəyi bir daha vermiyəcəyini deyir gələn səfər uşağı istəyəndə yenə dözmür verir VƏ YENƏ SÖZ SÖHBƏTƏ SƏBƏB OLUR.Ama u bizdə belə deyildi.Daha sonra türmədə görüş vaxtını kəsən gözətçinin səsi kimi həkimində qışqırığı gəldi və:
- Daha bu qədər bəsdi, bu nədi?Axı sizə dedim onu pis edəcək heçnə deməyin.(mən hələ də ağlayırdım və duranda oturduğum oturacağı aşırtdım.
- Yox mən heçnə etmədim yaxşı qızım sağol mən yenə gələcəm- atamın dediyi sözləri qapının çölündən eşitdim.Həkim məni yerimə gətirdi mən isə yenə göz yaşımı tökürdüm səbəbi varıydı, içərdə olan güzgünün qabağına keçib kəsik olan sifətimə baxırdım sanki başqa Ləman.Bu vəziyətə necə gəldiyimi başa düşməyə çalışırdım.Mən belə deyildim axı.İNSAN ƏN XOŞBƏXT ANINDA AĞRI DUYMAQ İSTƏYİR AĞRINI HİSS EDƏNDƏ İSƏ ONDAN QAÇMAQ İSTƏYİR.SEVİNDİYİM BİRCƏ ODUR Kİ HƏYATA GÖZÜM AÇIQDI.Bu vaxt uşaqlığda böyüklərin mənə əlimi yandıranda,ya nsəs olanda"müvəqqəti ağrıdır,döz buda keçəcək,buda bir Allahın sınağıdı"sözləri ilə təsəlli tapmaq istəyirdim ama bu belə deyil axı.Düzdü zaman onu qırağa daşmağa qoymuyan çay daşlarını,dağın ətəyini yuyub öz axarıyla aparan ÇAY kimi həyatda öz axarıyla onda olan hər .ei öz axarıyla aparırdı.Bəs,həmin an çəkilən ağrı,iztirabları beyinin sonsuz yaddaşından silmək olardımı?Olardı yalnız format olanda, yəni yenidən doğulanda bu isə həyatda ən yaxşılara insanın əlinin çatmağı qeyri-mümkünsüz olduğu kimi buda qeyri mümkünsüz idi.Buna ağrını daşıyana "döz" kəlməsidə öz qüvvətini mənə görə itirirdi.Mən bu vəziyyətimdə mənə xoşbətçilik arzu edənlərin siması yadıma düşür.Görəsən onlar şoxbəxtçilik deyəndə bu vəziyyətimimi nəzərdə tuturdular?Üzü gülərüz xoşbəxt olmağa onda nə varki.İndi isə içərdə olanlara baxırdım bəlkə haqsızlığları öz əllərimlə düzəldim?
- Ağlama Ceyhun, al oyuncağı- Aygün ağzında tutmuş Ceyhunun oyuncağını geri qaytarırdı.Danışığı eşitsəmdə fikrim bəyaqdan eyni yerə baxan Nicatda idi.Yenə ona yaxınlaşdım.
- Nicat, olar sənə bir sual verim?
- Buyur.
- Bura nə üçün düşdüyüvüzü heç kimə danışmamısız niyə axı?Mənə danışda olar?
- Yox!
Mən onun həmin an qəzəbli baxışlarını görüb susdum başqa söhbət açdım.
- Görəsən biz burda xoşbəxtdik?